Aerografit jest matowoczarny, nieprzezroczysty, wodoodporny, giętki, zachowuje stabilność i przewodnictwo elektryczne. Jego struktura składa się z porowatych rurek węglowych, ukształtowanych trójwymiarowo. Waży od 0,2 mg na cm sześcienny i jest 75-krotnie lżejszy niż pianka styropianowa styrofoam, najlżejszy obecnie materiał powszechnego użytku.

Trójwymiarowa struktura oparta na nanorurkach węglowych i mała waga czynią nowy materiał bardzo sprężystym. W odróżnieniu od dotychczas stosowanych materiałów lekkich dobrze znosi on zarówno sprężanie, jak i rozciąganie. Według prowadzącego badania prof. Rainera Adelunga z FK, może zostać ściśnięty o 95% w stosunku do początkowej objętości i wróci do kształtu pierwotnego bez żadnych uszkodzeń Oznacza to, że jest materiałem o większej trwałości i wytrzymałości niż stosowane dotychczas materiały superlekkie. Aerografit absorbuje przy tym całkowicie światło, nie odbijając go, co czyni go idealnym materiałem na pokrycia.

Materiał powstał w wyniku skomplikowanego procesu. Naukowcy rozgrzewali proszek tlenku cynku do 900°C, do chwili powstania frakcji krystalicznych. Formowali z nich następnie owalne, przypominające pigułki obiekty, w których powstawały nanostruktury tzw. tetrapody. Tetrapody łączyły się w sieci kulek formując szkielet aerografitu.
W następnym kroku struktury te były poddawane w reaktorze chemicznym w temp. 760°C działaniu par czystego węgla tak, aby na szkielecie wytworzyła się warstwa grafitowa. Później do reaktora wtłoczony został wodór, reagujący z tlenem w tlenku cynku. Produktami tej reakcji były para wodna oraz cynk, zaś w efekcie powstawał elastyczny szkielet z nanorurek z pojedynczymi atomami cynku. Im mniejsza ilość cynku pozostawała w materiale, tym lżejsze i bardziej porowate były nanorurki tworzące jego szkielet, a sam materiał stawał się bardziej elastyczny.

Charakterystyka aerografitu wskazuje zdaniem naukowców na to, że będzie on doskonałym materiałem na elektrody w bateriach Li-Ion. Jego zastosowanie pozwoli bowiem na znaczne zmniejszenie ilości stosowanego w tych bateriach elektrolitu, co umożliwi zmniejszenie ich wagi. Tego typu baterie mogą być stosowane w np. w latających robotach, rowerach elektrycznych czy samochodach EV.
Nowy materiał może być ponadto zastosowany wszędzie tam, gdzie wymagana jest duża elastyczność przy małej wadze i dobrym przewodnictwie elektrycznym, np. w satelitach, samolotach i robotach, ponieważ materiał ten jest odporny także na wibracje. Może być też stosowany w oczyszczalniach ścieków lub filtrach oczyszczania wody w miejskich przedsiębiorstwach komunalnych.

źródło: PAP, Money.pl