Stopy procentowe do końca roku bez zmian
Szybki wzrost gospodarczy bez przesadnej inflacji sprawia, że Rada Polityki Pieniężnej nie ma powodu do podnoszenia stóp procentowych. Oznacza to, że w perspektywie kilku kwartałów kredyty nie powinny podrożeć. Zdaniem głównego ekonomisty największego polskiego banku dobra kondycja gospodarki uchroni też złotego przed osłabianiem się.
– To, co wyróżnia obecny boom gospodarczy w Polsce od poprzednich, to brak nierównowag – mówi Piotr Bujak, główny ekonomista PKO Banku Polskiego. – Inflacja jest poniżej celu, rynek nieruchomości mieszkaniowych jest względnie stabilny, ceny nie rosną nadmiernie względem tego, co obserwujemy w innych krajach naszego regionu czy w Europie Zachodniej, deficyt handlowy jest zerowy, w ostatnich latach uległ redukcji do zera, nie ma innego rodzaju nierównowag. W związku z tym najbardziej prawdopodobnym scenariuszem dla stóp procentowych NBP na co najmniej kilka najbliższych kwartałów, co najmniej do końca 2019 r., jest brak zmian.
Wzrost produktu krajowego brutto w ciągu ostatnich czterech kwartałów oscyluje wokół 5% r/r. Inflacja, która pod koniec 2016 r. powróciła na rynek po 2,5 r., tylko raz, w listopadzie ubiegłego roku dotknęła celu inflacyjnego NBP, by znowu spowolnić. Przez ostatnie trzy miesiące wzrost cen zatrzymał się na poziomie 2% w ujęciu rocznym. Dlatego RPP nie ma powodu, by podnosić stopy procentowe, co pociągnęłoby za sobą (a często wyprzedziło, bo do wyższych oprocentowań wystarczy samo oczekiwanie na podniesienie stóp) wyższy koszt kredytów. Z kolei słaby wzrost gospodarczy mógłby skłonić ekonomistów do obniżenia poziomu stóp, by pobudzić inwestycje firm. Oba działania są jednak zbędne, dlatego stopy procentowe pozostają na niezmienionym, rekordowo niskim poziomie od marca 2015 r. po tym, jak przez niemal trzy lata były obniżane.
– Biorąc pod uwagę historyczne notowania kursu złotego, a także różne szacunki tzw. kursu równowagi złotego, jest on obecnie nieco niedowartościowany względem swojej normalnej, fundamentalnej wartości – ocenia Piotr Bujak. – Inwestorzy zagraniczni dobrze oceniają stabilność polskiej gospodarki. Nie jest ona typowana jako jeden z kandydatów do przeżywania poważnych turbulencji, tak jak w Turcji czy Argentynie. To wszystko powinno powodować, że nawet w okresach zwiększonej awersji do ryzyka na globalnych rynkach finansowych złoty powinien sobie radzić relatywnie dobrze, a jego kurs do euro nie powinien wzrosnąć bardziej niż do 4,40 zł w II połowie tego roku. Nie można wykluczyć, że wtedy, kiedy na rynkach będą panowały lepsze nastroje inwestycyjne, złoty będzie się umacniać i zobaczymy znowu kurs bliżej poziomu 4,20 zł za euro.
Od początku 2018 r. polska waluta osłabiła się o kilkanaście groszy (2,6%) do euro, które jest obecnie warte około 4,30 zł, ale i tak jest to poziom niższy niż przez większość 2016 r. Wszystko dlatego, że w 2017 r. odnotowała solidny spadek o trzydzieści kilka groszy. Nieco gorzej radzi sobie wobec dolara, gdzie spadek przekroczył ponad 5%, ale od maja pozostaje stabilny. Najmniej powodów do zadowolenia mają posiadacze kredytów we frankach: szwajcarska waluta umocniła się do złotego o ponad 6%.
Źródło: Newseria
