Obróbkę ubytkową można zasadniczo podzielić na dwie kategorie: obróbkę wiórową, w której materiał jest usuwany w postaci wiórów, i obróbkę erozyjną (erodowanie), podczas której naddatek materiału jest topiony, wyparowywany, rozpuszczany elektrochemicznie bądź odprowadzany w postaci bardzo drobnych odprysków i wykruszeń materiału w fazie stałej. Obróbka erozyjna to ogólna nazwa sposobu przetwarzania stali metodami elektroiskrowymi, elektroimpulsowymi, elektrolitycznymi, chemiczno-ściernymi, anodowo-mechanicznymi, plazmowymi, elektronowymi i fotonowymi.