Choć popularność nitowania sięga XIX w., a same połączenia nitowe były stosowane znacznie wcześniej, ta technika łączenia jest wciąż często spotykana w wielu branżach przemysłowych. Ponieważ jednak pojawiają się nowe materiały, a i wymagania względem jakości uzyskanych połączeń rosną, zmianom ulega również technologia łączenia przy użyciu nitów.

Odpowiednie połączenie elementów stalowych decyduje o jakości i trwałości końcowego produktu. I choć wciąż najpopularniejszymi sposobami łączenia w zastosowaniach przemysłowych są zgrzewanie punktowe oraz spawanie, w przypadku blach coraz częściej do głosu dochodzi również technologia klinczowania, czyli przetłaczania punktowego.

Połączenia śrubowe zna i potrafi wykonać niemal każdy. A jednak w przemyśle wciąż krąży na ich temat wiele mitów. Czas się z nimi rozprawić.

Spędzają sen z powiek wielu konstruktorom maszyn, jednak w niektórych aplikacjach okazują się niezbędne. Dlatego warto wiedzieć, jakie pułapki niosą ze sobą połączenia śrubowe i jak uniknąć błędów podczas ich projektowania.

Do tej pory do łączenia aluminiowych profili konstrukcyjnych o dużej nośności wykorzystywano głównie różnorodne techniki zgrzewania i spawania. Firma RK Rose+Krieger wpadła jednak na inny pomysł: zamiast tworzyć połączenia nierozłączne zastosowała specjalne złącza zaciskowe umożliwiające ponowne rozłączenie tworzonych konstrukcji. W efekcie powstał specjalny system do łączenia profili z serii Blocan.

Technologia zgrzewania tarciowego z przemieszaniem, choć opracowana prawie 30 lat temu, nadal cieszy się w Polsce umiarkowaną popularnością. Stosowana jest głównie przez zagraniczne koncerny z sektora przemysłu ciężkiego. A szkoda, bo jest tańsza i bardziej ekologiczna niż konwencjonalne spawanie lub nitowanie, a ponadto pozwala na łączenie metali uważanych dotąd za trudnospawalne – i to przy wykorzystaniu zwykłej frezarki.