Jakie trendy panują obecnie w przemyśle narzędziowym? Jak koncepcja Przemysłu 4.0 wpływa na rozwój oferowanych przez Państwa rozwiązań?

Dariusz Ptaszkiewicz: - W ostatnich latach dzięki dynamicznemu rozwojowi maszyn CNC umożliwiających obróbkę w wielu osiach, oprogramowania CAD/CAM, a w szczególności technologii mikroobróbki i nakładania powłok mamy możliwość wytwarzania narzędzi o zupełnie nowych właściwościach i przeznaczeniu. Pojawił się nowy trend produkcji narzędzi o uniwersalnym przeznaczeniu i jednocześnie niespotykanej wcześniej wydajności i trwałości. Jest to ogromna zaleta dla użytkowników narzędzi skrawających w kontekście redukcji kosztów narzędzi, czasu ustawiania i planowania przezbrojeń. Wyposażenie maszyny nie wymaga aż tak wielu narzędzi dedykowanych do różnych materiałów i typów obróbki. Ich uniwersalność jest również mile widziana przez operatorów maszyn, którzy chwalą sobie prostotę i bezpieczeństwo procesu. 

Jakie są kierunki rozwoju materiałów narzędziowych? Jakie materiały obecnie wykorzystujecie w narzędziach?

– Jeszcze do niedawna w Polsce powszechnym materiałem do produkcji narzędzia skrawających były stale narzędziowe szybkotnące. Obecnie bardzo duży udział mają w tym nowoczesne materiały, takie jak węglik wolframu,  PKD (diament polikrystaliczny)oraz CBN(regularny azotek boru). Stale szybkotnące dalej są stosowane, ale zaczynają przeważać stale wykonywane w technologii metalurgii proszków PM (powder metallurgy) o zupełnie innych właściwościach i strukturze. W naszej firmie znacząco rośnie udział narzędzi wykonywanych z węglika wolframu i stali szybkotnących PM – wypierają one bardzo szybko materiały konwencjonalne.

Jaki segment rynku narzędzi skrawających stanowią usługi regeneracji? Czy to coraz popularniejsze u nas zjawisko?

– W epoce bardzo wydajnych i skomplikowanych geometrycznie i mikrogeometrycznie narzędzi regeneracja narzędzi staje się coraz mniej znaczącym segmentem działalności. Mikroobróbka, bardzo skomplikowana geometria (zmienne podziałki, spirale rowków, specjalne profile rowków i powierzchni natarcia) i powłoki PVD powodują, że odtworzenie cech oryginalnego narzędzia jest niemożliwe, a próby uproszczone powodują, że narzędzie może uzyskać zaledwie 10–20% swojej pierwotnej trwałości, często ograniczając całkowicie zastosowanie w niektórych materiałach. Obserwuje się natomiast trend rozwoju narzędzi z wymiennymi płytkami i wkładkami, które znacząco obniżają koszty gospodarki narzędziowej.