Polipropylen od dawna stanowi zagadkę recyklingu. Powszechnie stosowane tworzywo sztuczne stosowane w wielu różnych produktach, od opakowań i zabawek po meble i modę, stanowi około 28% światowych odpadów z tworzyw sztucznych, ale tylko 1% z nich jest poddawany recyklingowi. Teraz, dzięki wysiłkom naukowców z University of Sydney, krnąbrny polimer może przestać być środowiskowym problemem.

Celem projektu ROBOCOOP, który uzyskał finansowanie ze środków Horyzontu Europa, jest wypracowanie modeli współdziałania dostawców, pośredników oraz użytkowników końcowych z sektora rolnego. 

Szkło to bardzo popularny materiał: służy do wyrobu okularów, szyb czy szklanki, do której wlewamy wodę. Jednak powszechne stosowanie trwałego, nieulegającego biodegradacji szkła, którego nie można naturalnie wyeliminować, powoduje długoterminowe zagrożenia dla środowiska. Aby rozwiązać ten problem, grupa badawcza kierowana przez prof. YAN Xuehai z Instytutu Inżynierii Procesowej (IPE) Chińskiej Akademii Nauk, opracowała rodzinę ekologicznego szkła pochodzenia biologicznego, wytwarzanego z aminokwasów lub peptydów. Proponowane szkło jest biodegradowalne i nadaje się do recyklingu. 

Inżynierowie opracowali nowe ognioodporne okładziny budynków, używając do tego szkła z recyklingu i tworząc obiecujące rozwiązanie dla gospodarki o obiegu zamkniętym. Aby wyprodukować okładzinę kompozytową, która według nich jest tania, solidna konstrukcyjnie i ognioodporna, zespół RMIT University współpracował z firmą zajmującą się technologią materiałową – Livefield.

W jaki sposób można zaprojektować tworzywa sztuczne, aby zachowały swoje pożądane właściwości, a jednocześnie mogły być skuteczniej poddawane recyklingowi? Te i inne pytania dotyczące ekologiczności są przedmiotem zainteresowania chemika Stefana Meckinga i jego grupy badawczej na Uniwersytecie w Konstancji. W artykule opublikowanym w międzynarodowym wydaniu Angewandte Chemie zespół przedstawił nowy poliester, który wykazuje atrakcyjne dla przemysłu właściwości materiałowe, a jednocześnie jest przyjazny dla środowiska.

Jak się okazuje, zużyte opony mogą zostać ponownie wdrożone do produkcji, tym samym wpisując się w ideę gospodarki cyrkularnej. Powstała z nich sadza odzyskana, olej popirolityczny czy stal sprawdzą się m.in. w przemyśle gumowym. Jest to możliwe w wyniku procesu pirolizy, który został udoskonalony przez polską spółkę Contec. Uzyskane w ten sposób surowce mają konkurencyjne walory użytkowe w porównaniu do „tradycyjnych” odpowiedników, ale co kluczowe – generują zdecydowanie mniejszy ślad węglowy. Obecnie niemal połowa zużytych opon na świecie trafia do spalenia, powodując ogromną emisję dwutlenku węgla i wielu szkodliwych związków. Dlatego to rozwiązanie stanowi innowację na skalę światową.  

Spółka CIECH Ventures, działająca na rynku start-upów technologicznych, została jednym z inwestorów spółki MagREEsource, która opracowała przełomowe rozwiązanie w zakresie recyklingu i produkcji magnesów trwałych opartych na metalach ziem rzadkich, komponentów niezbędnych m.in. w elektromobilności czy energetyce wiatrowej. Powstały w 2020 r. start-up chce wykorzystać pozyskane środki na budowę zakładu pilotażowego recyklingu i produkcji magnesów trwałych. 

Przez trudną sytuację gospodarczą, kryzys energetyczny i wysokie ceny nośników energii tej zimy plastikowe odpady z tworzyw sztucznych częściej niż do tej pory kończą jako opał do spalenia w przydomowych piecach, zamiast trafiać do recyklingu. – Szacunki naszych firm członkowskich wskazują już, że od kilku do kilkunastu procent mniej odpadów trafia do recyklingu – mówi Grzegorz Piotr Rękawek ze Stowarzyszenia Polski Recykling. Jak podkreśla, konsekwencje tego zjawiska dla zdrowia mieszkańców i środowiska mogą się okazać katastrofalne, ale ucierpi też gospodarka.

Firma igus robi kolejny krok w kierunku zrównoważonej produkcji tworzyw sztucznych: firma wykorzystuje wysokowydajne pozostałości tworzywa sztucznego xirodur B180 powstałego podczas produkcji metodą formowania wtryskowego, do produkcji ekologicznego łożyska kulkowego xiros w wersji ECO. Wersja z recyklingu ma prawie taką samą specyfikacje techniczną i limity obciążenia.
 

Budownictwo i nieruchomości są jednym z największych źródeł odpadów w Europie. Zgodnie z założeniami gospodarki cyrkularnej materiały budowlane – po renowacji lub upcyklingu – mogą być jednak ponownie wykorzystane w kolejnych projektach nieruchomościowych. W Polsce ten model nie jest jeszcze powszechny, ale w nadchodzących latach wymusi go unijne prawodawstwo.

Budowa Zakładu Recyklingu Tworzyw Sztucznych to część powstającego Centrum Recyklingu Odpadów Komunalnych w Krakowie. Inwestycja zostanie zrealizowana w systemie „projektuj i buduj”. Grupa NDI wykona między innymi budynek hali magazynowej odpadów komunalnych, budynek hali produkcyjnej Zakładu Recyklingu Tworzyw Sztucznych czy budynek zaplecza socjalnego CROK (Centrum Recyklingu Odpadów Komunalnych w Krakowie).

– W tej chwili 1 z 10 kg odpadów potrafimy już zwrócić z powrotem do obiegu. Jednak dla Polski niezwykle ważne jest to, żeby jak najszybciej zwiększać udział tzw. współczynnika cyrkularności w szeroko rozumianej gospodarce – podkreśla Robert Chciuk, pełnomocnik ds. GOZ w Ministerstwie Klimatu i Środowiska. Jak pokazuje nowo opublikowany raport „Circular Restart! Polish Circularity Gap Report”, zwiększenie tego współczynnika i wdrożenie w Polsce zasad gospodarki cyrkularnej może się przełożyć na szereg korzyści środowiskowych, społecznych i gospodarczych. Wciąż jednak brakuje odpowiednich rozwiązań legislacyjnych i podatkowych, które by temu sprzyjały. 

Wsparcie monitoringu warunków pracy i rzeczywiste diagnozowanie stanu maszyn w przemyśle papierniczym przy udziale sztucznej inteligencji są już dostępne w Polsce. Te dwie nowości skierowane do branż papierniczej i celulozowej ułatwiają obsługę i kontrolowanie procesów produkcyjnych. Ich wykorzystanie oznacza dla fabryk dalsze podążanie ścieżką rozwoju, oszczędności i zbilansowania biznesu, zgodnie z panującymi trendami, w odpowiedzi na rosnące koszty wytwarzania.

Robot ABB odgrywa kluczową rolę w projekcie edukacyjnym, którego celem jest znalezienie nowych sposobów minimalizowania wpływu na środowisko wytwarzanych produktów po zakończeniu ich cyklu życia. Jako część badań akademickich nad możliwościami zautomatyzowanego demontażu, robot pomaga zaprezentować nową koncepcję, która może zmienić sposób, w jaki przyszłe produkty będą projektowane, wytwarzane i poddawane recyklingowi.

Elementy maszyn wykonane z tworzywa sztucznego już dawno stały się niezbędne w przemyśle. Dlatego naturalnym pytaniem jest: jaka będzie sytuacja w zakresie recyklingu pod koniec ich żywotności? Jednej z możliwych odpowiedzi udziela firma igus, specjalista od motion plastics.